Zapraszamy na spotkanie z prof. Kazimierzem Świegockim, poetą, literaturoznawcą, filozofem, autorem książki „Wizje człowieka i świata w poezji Mickiewicza, Norwida i Leśmiana”.
Spotkanie odbędzie się 12 marca (środa) o godzinie 18.00 w Muzeum Literatury przy Rynku Starego Miasta 20 w Warszawie. Sylwetkę autora przedstawi prof. Krzysztof Dybciak.
Kazimierz Świegocki urodził się 13 marca 1943 roku we wsi Łopatki, powiat łaski. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Czestkowie. W 1961 roku rozpoczął naukę w Studium Nauczycielskim w Piotrkowie Trybunalskim, a po jego ukończeniu podjął pracę w szkole podstawowej w Bolesławcu Śląskim. Dyplom magisterski uzyskał na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Łódzkiego pracą Dziedzictwo Norwida w twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Jeszcze w trakcie studiów polonistycznych rozpoczął naukę na Wydziale Filozoficznym, by w 1972 roku kontynuować studia w Doktoranckim Studium Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 1977-1985 pracował w Katedrze Filozofii na Politechnice Warszawskiej. W 1986 roku uzyskał tytuł doktora na Wydziale Polonistyki UW rozprawą Światopogląd autentyzmu na przykładzie twórczości Stanisława Czernika i Jana Bolesława Ożoga. Analiza antropologiczna. W tym samym czasie rozpoczął też pracę w Instytucie Filozofii i Socjologii, później Katedrze Filozofii, w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach, obecnie Akademii Podlaskiej. Od roku 2001 roku związany jest z Państwową Wyższą Szkołą Zawodową w Ciechanowie.
Wydał tomy poezji:
Genealogia, (1974), W zbóż czerwieni (1981), Przymierze z czasem (1992), Morze utracone (1995), Przebiśniegi (1996), Labirynt (1997)
Opracowania:
Człowiek wobec Boga i świata w poezji (2006), Norwid i poeci Powstania Warszawskiego (2007),
Od romantyzmu do postmodernizmu (2006), Wizje człowieka w poezji (2009),
Zwierciadło śródziemnomorza (2003)
O Kazimierzu Świegockim:
[…] Wszystkie przytoczone tutaj sądy, zarówno o twórczości poetyckiej jak i krytyczno-literackiej Kazimerza Świegockiego, pokazują nam obraz twórcy, u którego w zawody idzie niebagatelna myśl, szlachetny styl i imponująca erudycja (ta ostatnia cechuje również jego poezję, stąd częste określanie jej terminem „erudycyjna”). Jego talent ujawnia się z równą siła w poezji jak i eseistyce, która zresztą, jak to było tu powiedziane wcześniej, może być traktowana jako drugi człon nierozłącznej alternatywy twórczej. W każdym razie nie ulega wątpliwości, że Świegocki-poeta i Świegocki-eseista to jeden i ten sam podmiot twórczy o dwóch wyraźnie ze sobą zharmonizowanych obliczach.
Jerzy K. Weber, Kazimierz Świegocki – poeta hermeneuta w opiniach krytyków. „ Hybryda”, 2013, nr 22
Wizje człowieka i świata w poezji Mickiewicza, Norwida, Leśmiana
Przedstawione w tej książce rozprawy, choć poświęcone zjawiskom literackim, główny cel poznawczy mają filozoficznej natury. Starają się mianowicie odpowiedzieć na pytanie, jaka wizja człowieka zawarta jest w poetyckiej twórczości wybranych do badania autorów. Owo pytanie można tu sformułować dokładniej tak: czym jest człowiek, skąd przybywa i dokąd zmierza? Bądź jeszcze inaczej: czym jest człowiek i jakie jest jego stanowisko w kosmosie? Pytania te wyznaczają zakres dociekań o charakterze filozoficzno-antropologicznym. Pytań tych nie może jednak uniknąć badacz literatury, jeśli nie zamierza ograniczać swojego badawczego trudu do tego tylko, co stanowi niejako wewnętrzne bogactwo dzieł, ich formalną substancję i wszelkie ich powiązania w tym zakresie z innymi dziełami bądź zjawiskami kulturowymi. Można wszakże dzieło literackie, a w szczególności dzieło poetyckie, traktować jako swoiste wołanie człowieka w przestrzeń zarówno społeczną, jak i, by tak rzec, przestrzeń transcendentną – pozajednostkową i pozaspołeczną – o odpowiedź na te podstawowe pytania. Takie badawcze podejście do poezji zakłada pojmowanie jej jako kulturowego zjawiska bliskiego filozofii, przynajmniej niektórym jej rodzajom, tym mianowicie, ,których obszar refleksji określają wymienione tu fundamentalne pytania antropologiczne
Ze Wstępu
Fot. Maciek Bociański / ML