1. Wisława Szymborska (ur. 2 lipca 1923 – zm. 1 lutego 2012 w Krakowie).
2. Od debiutu w 1945 roku opublikowała niewiele ponad 350 wierszy i 2 zbiory felietonów o książkach. Do 1996 roku tych wierszy było o sto mniej, więc przyznana Jej wówczas Nagroda Nobla była prawdziwym triumfem zwięzłości.
3. Przez ponad pół wieku swych zmagań ze słowem autorka Końca i początku nadawała każdemu wersowi jak największą wagę, wiele z nich stanowiły gotowe aforyzmy. Z uporem kierowała się jedną zasadą: „wybieram, odrzucając”. Była w tym pokora i doskonałość, i zachęta do przekraczania myślą oczywistości.
4. Skoro Alfred Nobel – fundator nagrody zapragnął, by w dziedzinie literatury wyróżniać osobę, która „napisze najwybitniejsze dzieło o tendencjach idealistycznych”, autorka Wszelkiego wypadku tę nagrodę po prostu musiała dostać!

Wisława Szymborska była nieutrudzoną czytelniczką, ale uwielbiała przede wszystkim „lektury nadobowiązkowe”. Jednak tomiki Jej wierszy i felietonów-esejów o książkach zasługują na miano naszych – Polaków „lektur obowiązkowych”. Jako jedyne w swoim rodzaju świadectwo literackiej i intelektualnej historii drugiej połowy „polskiego XX wieku”, a zarazem autobiografia pisarki – osoby jak najbardziej prywatnej. Może nawet „zwierciadło duszy” kogoś głęboko przekonanego, że „nic dwa razy się nie zdarza”, kto opisuje nie tylko przygody człowieka przez „wysokie C”, ale i „widok z ziarnkiem piasku” czy „milczenie roślin”. W szczególnych chwilach po śmierci Poetki przypomnijmy ów niezwykły, z pierwodruków złożony kanon, zarazem jedyne i niepowtarzalne „dzieła zebrane” Noblistki Wisławy Szymborskiej.

Wszystkie reprodukowane na stronie książki znajdują się w zbiorach Biblioteki Muzeum Literatury. W 1998 roku duże zainteresowanie wzbudziła nasza wystawa „Szymborska. Portret kobiecy” zrealizowana przez kustosz Jolantę Pol (autorkę scenariusza i komisarza ekspozycji).

Barbara Riss