Dzięki współpracy Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie już wkrótce będzie można zapoznać się z twórczością Augusta Zamoyskiego, jednego z najwybitniejszych polskich rzeźbiarzy XX wieku. Wspólny projekt obydwu instytucji od początku wspierało Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 21 marca 2019 roku dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie prof. dr hab. Jerzy Miziołek oraz dyrektor Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie dr hab.Jarosław Klejnocki podpisali porozumienie otwierające projekt „Zamoyski”. Inicjatywa ma ukazać polskiej publiczności spuściznę rzeźbiarza Augusta Zamoyskiego (1893–1970) w sposób wielowymiarowy, spójny i całościowy. Deklaracjom współpracy obu muzeów towarzyszył przedpremierowy pokaz wybranych prac artysty, które w nocy z 19 na 20 marca przyjechały do MNW z południa Francji. W inauguracji uczestniczył Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. dr hab. Piotr Gliński.
Pierwsza prezentacja zakupionej kolekcji
Zgodnie z porozumieniem zakupiona kolekcja zostanie udostępniona zwiedzającym od 17 maja 2019 roku podczas prezentacji „Zamoyski ocalony” w Muzeum Narodowym w Warszawie. Ekspozycji będzie towarzyszył otwarty dla publiczności pokaz konserwatorski na żywo. Po trzech miesiącach odrestaurowane rzeźby trafią do Muzeum Literatury, gdzie od 17 października publiczność będzie mogła oglądać je na wystawie „August Zamoyski. Myśleć w kamieniu”, poszerzonej o znajdujące się w zbiorach ML bogate archiwum rzeźbiarza i podsumowującej wspólne przedsięwzięcie. Podczas obu uzupełniających się odsłon projektu prezentowane będą rzeźby pochodzące ze wszystkich okresów działalności artystycznej Augusta Zamoyskiego, m.in. tak cenne prace jak Łza. Portret Rity Sacchetto, Ich dwoje, Portret Lusi Aderowej, Głowa Antoniego Słonimskiego czy Portret Louisa Marcoussisa.
O artyście
August Zamoyski pierwsze nauki pobierał w majątku rodzinnym w Jabłoniu, gdzie m.in. u miejscowego kowala i stolarza nauczył się podstaw rzemiosła. Podczas I wojny światowej pracował w Berlinie jako pomocnik kamieniarza. W tym czasie poznał również Ritę Sacchetto, tancerkę, która przekonała go do wyboru drogi artystycznej. W Berlinie i Monachium studiował rysunek i rzeźbę. Zaprzyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim, za jego pośrednictwem związał się z kręgiem pisma „Zdrój” i grupą Bunt. Wystawiał wówczas swoje prace w Poznaniu i Berlinie. W 1918 roku zamieszkał w Zakopanem, dołączył do środowiska tamtejszej bohemy. Współtworzył grupę Ekspresjonistów Polskich (Formistów). Wystawiał w wielu miastach Polski – w Krakowie, Warszawie, Lwowie i Poznaniu. Od 1923 roku mieszkał we Francji. W latach 1940–1955 przebywał w Brazylii, gdzie założył i prowadził szkoły rzeźby – przy Akademii Sztuk Pięknych w Rio de Janeiro oraz samodzielną szkołę w São Paulo. Od 1955 roku do śmierci mieszkał i tworzył we Francji. Uznanie krytyki i publiczności zyskał jeszcze przed II wojną światową. Wiele jego rzeźb trafiło do zbiorów publicznych.
Kuratorki:
Ewa Ziembińska / „Zamoyski ocalony”, Muzeum Narodowe w Warszawie
dr Anna Lipa / „August Zamoyski. Myśleć w kamieniu”, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie
—–
#ProjektZamoyski
Fot. Marzena Hmielewicz / Muzeum Narodowe w Warszawie
