Artystki niepokorne – Zofia Stryjeńska, Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (Mewa), Maria Nicz Borowikowa. Wykład z cyklu Kobiety międzywojnia w Muzeum Andrzeja Struga wygłosi Joanna Bojarska, wtorek 29 października 2013, godz. 18.30. Al. Niepodległości 210 m. 10 A, Warszawa.

Ich życie, barwne, niebanalne, niejednokrotnie budzące kontrowersje i komentarze stanowiło nieodłączne tło dla  twórczości. Tworzyły w okresie dwudziestolecia międzywojennego ale także po II Wojnie Światowej. Wniosły ogromny wkład w dzieje polskiej sztuki. Ich twórczość różna ale odzwierciedlająca tendencje artystyczne czasów a więc fascynacja ludowością, Art. Deco, nurtem ekspresjonistycznym i kubistycznym aż po konstruktywizm, to niezwykła opowieść o czasach w których przyszło im żyć  i tworzyć.

Zofia Stryjeńska (1891 – 1976) – Malarka, graficzka, ilustratorka, scenograf, projektantka tkanin, plakatów i zabawek. Związana z Warszawą  i Zakopanem. Zafascynowana ludowością w sztuce studiowała w Monachium, (w przebraniu chłopięcym) i w Warszawie.

Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (1895-1967) – Malarka, przedstawicielka międzywojennej awangardy uprawiająca malarstwo purystyczne, studiowała w Paryżu obracała się w kręgu takich artystów jak Le Corbusier Piet Mondrian, Amadee Ozanfant. Po powrocie do kraju nawiązała kontakty z awangardowymi artystami takimi jak Henryk Stażewski, Katarzyna Kobro, Miron Białoszewski, współpracowała z teatrem na Tarczyńskiej.

Maria Nicz Borowiakowa (1896- 1944) – Malarka, jedna z najważniejszych przedstawicielek polskiego konstruktywizmu związana ze sztuką fowizmu, kubizmu i futuryzmu. Poszukiwania artystyczne inspirowane europejskimi nurtami awangardowymi doprowadziły artystkę do skrystalizowania  w swej twórczości haseł sztuki abstrakcyjnej i w konsekwencji do konstruktywizmu.

ilustracja: Zofia Stryjeńska „Sobótka”