Wystawa czynna: 8 listopada 2010 – 14 lutego 2011.
Wystawa zatytułowana „Prześwit. Drzewa wysokie, drzewa mówiące” jest propozycją wspólnego poszukiwania odpowiedzi na pytanie zadane przez Friedricha Hölderlina : „ I cóż po poecie w czasie marnym?” Tematem ekspozycji jest las jako przestrzeń bytujących w nim indywidualności – drzew.
Drzewa symbolizują poetów towarzyszących w drodze tym, którzy podejmują ryzyko poszukiwania istoty bytu.
Nośnikami wierszy uczyniliśmy belki ze zrujnowanego dworku. To na nich ręką artystki Anny Marii Bauer zostały zapisane fragmenty wierszy kilkudziesięciu autorów, od Homera do Herberta. Powstała w ten sposób opowieść o życiu duchowym rozwijająca się od „Wysokich drzew” poprzez „Czarodziejski ostęp” i „Las bolesny” aż do „Lasu mistycznego”. W każdej z tych przestrzeni poezja pozwala zajrzeć pod podszycie rzeczywistości. Wśród splątanych ścieżek pojawia się niekiedy „prześwit” – błysk zrozumienia.
Może niektórym z nas ta wędrówka po „lesie poetów” w Muzeum Literatury pozwoli zgodzić się z cytowanym wyżej autorem, który powiadał:
„Co się ostoi ustanawiają poeci”
„Prześwit. Drzewa wysokie, drzewa mówiące”
Scenariusz: Maria Dorota Pieńkowska
Prace artystyczne: Anna Maria Bauer
Aranżacja plastyczna: Mikołaj Andrzej Jurkiewicz
Komisarz: Piotr Dymmel
Zapowiedź wystawy:
[Realizacja materiału: Piotr Dymmel (kamera) & Bartłomiej Kwasek (montaż)]
W zapowiedzi występują: Maria Dorota Pieńkowska – autorka scenariusza wystawy, Anna Maria Bauer – autorka prac artystycznych oraz Mikołaj Andrzej Jurkiewicz – autor aranżacji plastycznej.
Trójgłos o wystawie: Jarosław Klejnocki | Maria Dorota Pieńkowska | Krzysztof Rutkowski
Fotografie ekspozycji:
[fot. Maciek Bociański / ML]
Wystawa Prześwit. Drzewa wysokie, drzewa mówiące
Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
Rynek Starego Miasta 20
Warszawa
Godziny otwarcia i ceny biletów – zobacz
Wystawa czynna: 8 listopada 2010 – 8 lutego 2011
„Prześwit. Drzewa wysokie, drzewa mówiące” – katalog wystawy – zobacz
Jestem ciekaw tej wystawy. Pozdrawiam!
Masz Rację, że jesteś ciekaw. Rzadko wystawa mnie zachwyca. Ta tak. Za oknem paskudnie a w ML pachnie lasem w genialnej formie plastycznej, a przy okazji można poczytać fajne kawałki poezji. Instalacja zorganizowana w salach jest świetna. jestem z natury czepialska a nie udało mi się nigdzie (jak na razie 🙂 przyczepić.
Polecam.
Ta wystawa z jednej strony wycisza, wprowadza w zadumę z drugiej strony niepokoi przemijaniem i nieprzemożną naturą. Był las – nie było was, nie będzie was – będzie las.
Las, drzewa i powstałe z nich drewno nad których obecnością w naszym życiu się nie zastanawiamy są na wystawie nośnikami poezji. Próchniejące drewniane kloce i młode drzewka – warto to zobaczyć, a nawet powąchać. Mnie ta wystawa przeniosła w odległe miejsca i inny czas.
Doskonała wystawa – piękna, mądra i prowadząca ku Dobru (przez las…).
Wspaniała wystawa, gratulacje!!!