Nakład wyczerpany! Egzemplarz dostępny w czytelni Muzeum Literatury.

Rekonstrukcję tego dialogu umożliwiło sięgnięcie do archiwalnych zasobów Muzeum Literatury i Beinecke Rare Book and Manuscpript Library, Yale University w New Haven.

Podstawą opracowania były autografy. W pierwszej z placówek złożone zostało Archiwum Jerzego Andrzejewskiego, w którym znaczącą część stanowi korespondencja do pisarza, a w jej obrębie – listy Czesława Miłosza. Ich zbiór liczy 96 kart pisanych odręcznie lub na maszynie, są pocztówki i okolicznościowe karty świąteczne, zachowały się 4 koperty. Maszynopisy zawierają niekiedy odręczne poprawki. Część ma dopiski, niekiedy znacznych rozmiarów, kilka jest autorstwa żony poety. Zachowane listy pochodzą z lat 1944-1949 oraz 1957-1978/1979; paginację nadano w Muzeum po przyjęciu kolekcji w 1985 roku.

Listy Jerzego Andrzejewskiego, należące do Archiwum Czesława Miłosza w Beinecke, to zespół mniejszy: 21 listów (i 7 kopert) z lat 1946-1948 oraz 1957-1981, w tym 8 pocztówek, pisanych odręcznie lub w maszynopisach, na niektórych widnieje nieduży rysunek. Zaprzyjaźniona z pisarzem Irena Szymańska, doświadczona redaktorka z PIW-u, z którą Andrzejewski również prowadził korespondencję (i ona trafiła do zbiorów Muzeum Literatury), oceniła, że „nie są łatwe do odcyfrowania – pisane drobnymi literkami, przeważnie na ukos kartki i gęsto zdobione rysunkami duszków i demonów”. Miłosz też stawiał bardzo małe litery.

Książka zawiera całą zachowaną korespondencję obu pisarzy, z lat 1944-1981. Tylko niewielka grupa listów (z lat 1944-1949) została wcześniej upubliczniona: w tomie Zaraz po wojnie (Kraków 1998). Z tej okazji autor Ocalenia podkreślił ich rangę jako świadectwa: „ze względu na długotrwałość przyjaźni”. Obecna edycja również je objęła. Pomija natomiast  okupacyjne „listy-eseje” (5 autorstwa Miłosza, 4 – Andrzejewskiego) z lat 1942-1943, wydrukowane dopiero w zbiorze Legendy nowoczesności (Kraków 1996). Pokrewieństwo tematyki, przeznaczenie i losy owych tekstów spowodowały, że poeta ostatecznie zdecydował o ich wydaniu razem z własnymi szkicami z tamtego czasu (5 tych „listów” wówczas opublikowano po raz pierwszy).

W aneksie przypomniane zostały fragmenty utworów Miłosza i Andrzejewskiego, z różnych lat, przeważnie o wspomnieniowym charakterze –  jako świadectwo wspólnych przeżyć, potwierdzenie więzi łączącej pisarzy. Z podobnych powodów nie zrezygnowano z druku listów Janiny Miłoszowej czy jej dopisków do listów lub kartek męża (których sporą część podpisywali zresztą wspólnie) i jednego listu Antoniego Miłosza (starszego syna Miłoszów). Z kolei zamieszczenie fragmentu listu Zygmunta Hertza tłumaczy pośrednictwo jednego z najbliższych współpracowników Jerzego Giedroycia w przekazywaniu Miłoszowi nieocenzurowanych informacji od przyjaciela z kraju pod rządami komunistów.

Biblioteka „WIĘZI”, tom 269; Instytut Dokumentacji i Studiów nad Literatura Polską, Oddział Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza. Spisała, opracowała i przypisami opatrzyła Barbara Riss, redakcja – Paweł Kądziela.