Wystawa czynna od 15 maja do 4 czerwca 2006 roku

Samuel Beckett jest jednym z czołowych dramaturgów i pisarzy dwudziestego wieku, którego utwory teatralne i prozatorskie przyniosły pełną piękna i ponadczasową wizję ludzkiego cierpienia, przepojoną elementami humoru i czarnej komedii. Gdy, w roku 1969, otrzymał Literacką Nagrodę Nobla, podkreślano, że jego twórczość, „dzięki nowatorstwu form prozatorskich i teatralnych dokonała zmiany wizerunku współczesnego człowieka – przeobraziła jego nędzę w wielkość”.

Wystawa w Muzeum Literatury przypomina życiorys Becketta, jego dom rodzinny w Foxcrock, na południe od Dublina, czasy szkolne począwszy od szkoły podstawowej w Earlsfort House w Dublinie, po Trinity College, gdzie Beckett studiował język francuski i włoski. Poznajemy jego pasje sportowe, karierę akademicką w Irlandii i we Francji, fascynację Dantem, a także fragmenty życia prywatnego m.in. studencką miłość do koleżanki z uczelni Ethny MacCarthy.

W początkach swej kariery literackiej Beckett współpracował z Joyce’m, a następnie wydał własne prace o Prouście i Kartezjuszu. W latach trzydziestych, sam borykając się ze stanami lękowymi i depresyjnymi, zainteresował się psychoanalizą.

W roku 1937, rozgoryczony nieprzyjemnymi skutkami sprawy sądowej, w której występował jako świadek oskarżenia, Beckett postanowił przenieść się na stałe do Paryża. W stolicy Francji spotkał się ponownie, w dramatycznych dla siebie okolicznościach, z Suzanne Deschevaux-Dumesnil, od tej pory jego towarzyszką życia i przyszłą żoną, która do końca czuwała nad jego sukcesami.

Wystawa przypomina także losy Becketta i Suzanne w czasie drugiej wojny światowej, którą przeżył we Francji gdzie był członkiem Ruchu Oporu (za co otrzymał Krzyż Wojenny i Francuski Medal Uznania).

Omówione zostały utwory Becketta: powieści Molloy, Malone umiera i Nienazywalne, i inne utwory prozatorskie, a także utwory dramatyczne: Czekając na Godota, Końcówka, Radosne dni i inne.

Beckett zaprezentowany jest również jako reżyser, autor słuchowisk radiowych i audycji telewizyjnych.

W konkluzji wystawy, autorzy wyrażają znaną refleksję, że oto mamy do czynienia z autorem, który zrewolucjonizował teatr powojenny, a swoją twórczością zainspirował wielu powieściopisarzy, malarzy i artystów sztuk wizualnych.

W części prezentującej obecność utworów Samuela Becketta w Polsce, znajdują się głównie przypomnienia wystawień sztuk beckettowskich w teatrach w całym kraju, poczynając od prapremiery Czekając na Godota w reżyserii Jana Kreczmara w Teatrze Współczesnym, w roku 1957, a więc zaledwie trzy lata po prapremierze światowej w Paryżu w Theatre de Babylone, a skończywszy na wystawianym obecnie w Teatrze Powszechnym spektaklu Zapasiewicz gra Becketta w reżyserii wybitnego tłumacza i znawcy twórczości Becketta, Antoniego Libery. Pokazujemy m.in. programy teatralne, wydania dzieł Pisarza i omówienia jego twórczości.

Wybrane fotografie przypomną wielkie kreacje wielkich aktorów polskich: Tadeusza Fijewskiego, Tadeusza Łomnickiego, Mai Komorowskiej, Ireny Jun i wielu innych aktorów grających Becketta.

Eksponaty pochodzą ze zbiorów prywatnych, z Archiwów Teatru Współczesnego, Dramatycznego i Studio, z Instytutu Sztuki PAN oraz Muzeum Literatury.

Wystawa Samuel Beckett. Życie i dzieło, została przygotowana przez Wydział Kultury Ministerstwa Spraw Zagranicznych Irlandii, Ambasadę Irlandii w Polsce i Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza. Jest, po wystawie Williama Butlera Yeatsa i James’a Joyce’a trzecią z kolei wystawą „irlandzką” prezentowaną w Muzeum Literatury.